Το βασιλικό σκάνδαλο μπακαρά, γνωστό και ως “υπόθεση Τράνμπι Κροφτ”, απασχόλησε την κοινή γνώμη στα τέλη του 19ου αιώνα.
Σε αυτό, ενεπλάκη ο τότε πρίγκιπας της Ουαλίας και μελλοντικός βασιλιάς της Αγγλίας, Εδουάρδος VII.
Τον Σεπτέμβριο του 1890, ο πρίγκιπας προσκλήθηκε να περάσει κάποιες μέρες στο Τράνμπι Κροφτ, την εξοχική κατοικία του Άρθουρ Γουίλσον, ενός μεγιστάνα της ναυτιλίας.
Εκεί, τα πάρτι, τα πλούσια γεύματα και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ήταν συχνά φαινόμενα. Εκείνη την εποχή, ήταν αποδεκτό για τους πλούσιους και προνομιούχους να συμπεριφέρονται με τρόπο που, αν δημοσιοποιούνταν, θα οδηγούσε σε σκάνδαλο και κοινωνικό εξοστρακισμό από την τότε συντηρητική κοινωνία. Ο πρίγκιπας δεν αποτελούσε την εξαίρεση σε αυτό το σκηνικό.
Μεταξύ των καλεσμένων ήταν αρκετοί φίλοι του πρίγκιπα. Ανάμεσά τους και ο αντισυνταγματάρχης σερ Γουίλιαμ Γκόρντον-Κάμινγκ της Σκωτσέζικης Φρουράς. Που θα ήταν το μοιραίο πρόσωπο του σκανδάλου.
Οι παρτίδες μπακαρά και το σκάνδαλο
Το πρώτο βράδυ, έξι άντρες της παρέας αποφάσισαν να παίξουν μια παρτίδα μπακαρά. Ένα παιχνίδι το οποίο ο πρίγκιπας της Ουαλίας αγαπούσε ιδιαίτερα. Ωστόσο, επειδή μεγάλα χρηματικά ποσά μπορούσαν εύκολα να κερδηθούν ή να χαθούν καθαρά από την τύχη, το παιχνίδι αυτό αποδοκιμαζόταν από την ανώτερη κοινωνία. Και, μάλιστα, ήταν παράνομο σε δημόσιο χώρο.
👉 Δείτε ποιοι είναι οι κανονές μπακαρά και πώς να παίξετε.
Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, του παιχνιδιού ορισμένοι από τους παρευρισκόμενους που το παρακολουθούσαν ισχυρίστηκαν ότι ο Γκόρντον-Κάμινγκ έκλεβε. Συγκεκριμένα, ακούστηκε ότι φαινόταν να αλλάζει το ποσό των πονταρισμάτων του. Τα μείωνε όταν έχανε και τα αύξανε όταν κέρδιζε.
Ωστόσο, κανένας από τους παίκτες δεν εντόπισε κάτι το ασυνήθιστο. Λόγω των μαρτυριών, συμφωνήθηκε κρυφά να τον παρακολουθήσουν πιο εντατικά το επόμενο βράδυ. Κατά την άποψη ορισμένων ατόμων που είδαν τη δεύτερη νύχτα παιχνιδιού συμπεριφερόταν και πάλι με ύποπτο τρόπο.
Τα μέλη της οικογένειας Γουίλσον, δηλαδή οι οικοδεσπότες, ζήτησαν τη συμβουλή των συνοδών του πρίγκιπα για την υπόθεση. Οι οποίοι, με τη σύμφωνη γνώμη του ίδιου του πρίγκιπα, μίλησαν στον Γκόρντον-Κάμινγκ και τον πίεσαν να υπογράψει ένα έγγραφο.
Στην ουσία, μια ομολογία, στην οποία επιπλέον δήλωνε ότι δεν θα ξαναπαίξει ποτέ χαρτιά με αντάλλαγμα τη σιωπή των καλεσμένων. Ο ίδιος αρνήθηκε αρχικα σθεναρά τις κατηγορίες, αλλά αναγκάστηκε να υποκύψει και να βάλει την υπογραφή του.
Οι πραγματικοί λόγοι πίσω από την υπόθεση
Ωστόσο, όπως λέγεται, στην πραγματικότητα όλα έγιναν για να προστατευθεί ο πρίγκιπας της Ουαλίας, ο οποίος ήταν ένας από τους μάρτυρες που επίσης υπέγραψαν το έγγραφο, από ένα σκάνδαλο. Αυτό… δεν πήγε και πολύ καλά, καθώς η είδηση του τι είχε συμβεί σύντομα διέρρευσε. Πιθανότατα μέσω της Ντέιζι Μπρουκ, ερωμένης του Έντουαρντ εκείνη την εποχή, που ήταν επίσης παρούσα στο Τράνμπι Κροφτ.
Έχει ενδιαφέρον, πάντως, η φήμη ότι ο πρίγκιπας μπορεί να ξεκίνησε το όλο θέμα για λόγους αντιζηλίας. Κατά την άφιξή του στην έπαυλη, είδε τον Γκόρντον-Κάμινγκ και τη Ντέιζι Μπρουκ να έχουν έρθει πολύ κοντά, γεγονός που δεν του άρεσε.
Τα κουτσομπολιά εξαπλώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που ο Γκόρντον-Κάμινγκ δεν είχε άλλη επιλογή από το να προσφύγει στο δικαστήριο κατά των κατηγόρων του. Συγκεκριμένα, κατά της οικογένειας Γουίλσον που τους φιλοξένησε, την οποία θεωρούσε υπεύθυνη για την αποκάλυψη της είδησης.
Εκείνοι αρνήθηκαν, και ο ίδιος κατέθεσε αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση τον Φεβρουάριο του 1891. Παρά τις προσπάθειες των αυλικών του πρίγκιπα να πάει η υπόθεση σε στρατιωτικό δικαστήριο, εκδικάστηκε κανονικά τον Ιούνιο του 1891.
Η δίκη και το τι ακολούθησε
Η ατμόσφαιρα της δίκης περιγράφηκε από τα μέσα της εποχής ως “τσίρκο”. Στο εδώλιο κάθισε και ο πρίγκιπας της Ουαλίας και η υπόθεση τράβηξε το ενδιαφέρον σε ολόκληρο τον κόσμο, αναμενόμενα.
Κορυφαία μέλη της βρετανικής ελίτ, συμπεριλαμβανομένου του διαδόχου του θρόνου, χαρακτηρίστηκαν ως εγκληματίες, καθώς συμμετείχαν σε ένα παράνομο παιχνίδι μπακαρά . Οι αρχές έκαναν… τα στραβά μάτια σε αυτή την παράβαση του νόμου και κανένας από τους παίκτες δεν κατηγορήθηκε για το ότι πήρε μέρος στις επίμαχες παρτίδες.
Ο σερ Γουίλιαμ ανέφερε ότι υπέγραψε την ομολογία μόνο και μόνο για να προστατεύσει τον πρίγκιπα της Ουαλίας από το να εμπλακεί σε σκάνδαλο.
Δικαστής ήταν ο Λόρδος Κόουλριντζ, ένας άνθρωπος που είχε την τάση να αποκοιμιέται κατά τη διάρκεια της δίκης. Αρκετοί παρατηρητές σημείωσαν ότι ο Λόρδος φαινόταν να είναι προκατειλημμένος εναντίον του Γκόρντον-Κάμινγκ. Ενώ και οι ένορκοι δεν πίστεψαν τα επιχειρήματα του σερ Γουίλιαμ. Χρειάστηκαν μόλις 10 λεπτά για να αποφανθούν υπέρ των κατηγορουμένων.
Ο Γκόρντον-Κάμινγκ απολύθηκε από τον στρατό την επόμενη ημέρα και αποσύρθηκε ατιμασμένος στο κτήμα του στη Σκωτία. Δεν κινούνταν πια στους ανώτερους κύκλους της κοινωνίας και έφτασε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Αναγκάστηκε να πουλήσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του, κατέφευγε συχνά στο αλκοόλ και ο γάμος του κατέρρευσε. Πέθανε το 1930 σε ηλικία 81 ετών.
Πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κοινή γνώμη ήταν με το μέρος του Γκόρντον-Κάμινγκ. Ενώ ο πρίγκιπας παρέμεινε αντιδημοφιλής για αρκετά χρόνια. Αργότερα, για την υπόθεση κυκλοφόρησαν, μάλιστα, και δύο βιβλία, που εξετάζουν εκτενώς το τι είχε συμβεί.
👉 Τσεκάρετε τα νόμιμα καζίνο live για παίξετε μπακαρά.
